Beste geloofsgemeenschap van Ede - Lunteren,
Zalig Pasen! We leven in een bijzondere tijd, de lente is aangebroken en voorspelt leven onder ons; alles staat in bloei, alles is gekleurd, het daglicht vergezelt ons meer uren en wij christenen vieren de triomf van het leven over de dood!
Wij hebben veertig dagen (de vastentijd) gehad om ons hart voor te bereiden, om ons leven meer te vermenselijken rond het voorbeeld van Jezus. We hebben ons denken, voelen en handelen geoefend om wat meer op Jezus te gaan lijken.
We hebben nu 50 dagen Pasen, een tijd van vreugde, hoop en blijdschap. Een tijd om net als Paulus te zeggen: "k wil Christus kennen, ik wil de kracht van zijn opstanding gewaarworden" (Filippenzen 3:10). Moge dit ons verlangen zijn en tegelijkertijd de vervulde belofte. Het kruis is een deel van de weg, maar heeft niet het laatste woord! Het is een tijd om onze geest en ons gevoel van eigenwaarde te versterken, om ons gebroken hart te helen, en om dankbaar te zijn.
De weg van het kruis maakt ons bewust van onze kwetsbaarheid, onze broosheid, onze beperkingen. En juist daar ontdekken we tegelijkertijd onze kracht. Als we ons ervan bewust worden dat veel van de mensen, dingen, momenten, enz. die we in het leven ondervinden, niet zo vanzelfsprekend zijn als we denken... dan verschijnt dankbaarheid!
Die kwetsbaarheid en die dankbaarheid zijn de gevoelens die mij de afgelopen tijd hebben vergezeld. En vandaaruit voel ik dat ik sterker ben geworden. Die kracht komt zeker niet uit mezelf maar komt van God, een God die zich op vele manieren aanwezig stelt, in het sacramentele leven, in zijn Woord en in de gemeenschap. Vooral vanuit de gemeenschap heb ik zijn aanwezigheid sterk gevoeld. Wist u dat ik al in de pastorie van Wageningen woon? Sinds 11 maart heb ik mijn intrek genomen in mijn nieuwe parochie. Sommigen keken mij met enige verbazing aan omdat ik in een tijd van herstel zit van de eerste operatie; dan gingen sommigen ervan uit dat ik tot de tweede operatie in Soest in mijn oude pastorie zou blijven wonen. Maar dat was niet het geval; toen ik mij lichamelijk wat sterker begon te voelen, kreeg ik de behoefte om midden in de nieuwe gemeenschap te zijn waar God mij geplaatst heeft. In Soest voelde ik me thuis en kon ik veel vertrouwde mensen om me heen hebben, als in mijn comfortzone. Hoe zit het dan met mijn nieuwe gemeenschap? Wanneer zou ik mijn nieuwe thuis gaan vormen in mijn nieuwe parochie? Dus besloot ik te verhuizen en ik ben er al. Een beetje stilletjes, niet honderd procent aan mijn werk begonnen, me voorbereiden op de volgende operatie en tegelijkertijd thuiskomen in jullie midden.
Lichamelijk ben ik sterker geworden; ik ben heel goed hersteld van de eerste operatie. Ik heb een paar keer de Eucharistie kunnen vieren in onze parochie. Dat heeft me heel gelukkig gemaakt.
Aanstaande maandag 17 april om 7:45 uur onderga ik echter de tweede operatie in het ziekenhuis in Amersfoort. De eerste operatie was om een actieve bloeding in de dikke darm op te lossen en de tweede operatie moet mij definitief uit deze situatie helpen. Het herstel zal drie weken in beslag nemen. Dus met de steun van u allen in gebed, geduld en begrip hoop ik de tweede week van mei volledig samen met, bij en voor u te kunnen werken.
De chirurg heeft het over een dagbehandeling, dus de hoop is dat ik maandagavond weer in mijn pastorie terug ben. Daar zal ik herstellen maar ik zal niet geïsoleerd zijn; juist de warmte vanuit de gemeenschap zal me helpen te herstellen. De eerste dagen na de operatie zal ik bijkomen en daarna is het mogelijk om bezoek te ontvangen. Mocht u dat willen doen, neem dan contact op met Yvonne Lamers op tel. nr. 06 10 36 61 50 En e-mailadres: reserveren@pztb.nl Van harte welkom.
In deze vijftig dagen van Pasen houden we de vlam van geloof, hoop en liefde brandend, om Pinksteren te bereiken en te vieren dat we door de Geest vervuld zijn.
Graag tot snel!
Met hartelijke groeten,
Pastoor Mauricio