Door Antoinette Senou
“Ik voel dat Hij dichterbij is.” Dit schrijft één van de deelnemers aan de Aanbidding in de kapel van de Antoniuskerk in Ede. Deze vindt sinds enige tijd eens in de maand
plaats, op de eerste donderdag, van 9.30 tot 11.30 uur.
Het eerste uur wordt de rozenkrans gebeden, daarna is een uur van stilte.
“Een gezamenlijk gebed, zoals de rozenkrans en het kroontje van de Goddelijke
Barmhartigheid, is voor mij een waardevol gebed want het verbindt de aanwezigen tot een gemeenschap”, schrijft de één. Een ander: “Een individueel gebed waardeer ik enorm omdat daarin een persoonlijke ontmoeting met Onze Lieve Heer plaatsvindt.”
Kort of langer
In die twee uur komen en gaan mensen. Soms bidden ze tien minuten of een half uur. Soms ook een heel uur of de volle twee uur.
Het is duidelijk dat de activiteit voorziet in een behoefte van de gelovigen, getuige deze woorden: “Aanbidden sterkt mijn geloof, het geeft innerlijke rust. Het helpt mij ook om dingen anders te zien. Ik ben dankbaarder en begripvoller.” Een parochiaan benadrukt het belang van het gebed in gemeenschap ‘dat me steunt en het gevoel geeft dat ik kan rekenen op de gebeden van anderen’. Een ander hecht aan het uur stilte ‘om bij de Heer te zijn en dikwijls een diepe vrede en rust te ervaren: de nabijheid van de Heer is heel bijzonder als je je hart voor Hem openstelt’.
‘Een Vriend ontmoeten’
Alle parochianen zijn natuurlijk van harte welkom om deel te nemen aan de Aanbidding. Iemand verwoordt: “Ik kom om Jezus te ontmoeten. Het is een ontmoeting met een vriend. Een Vriend die alles van me weet en voor wie ik volledig kan openstaan. Soms ben ik moe en zeg niets. Ik kijk naar Hem en Hij naar mij, soms praat ik over mijn problemem of bedank ik Hem omdat Hij er altijd is om op me te wachten. Ik ga altijd naar huis in vrede.”